வினை விதைத்தவன் வினை அறுப்பான் (குட்டிக்கதை)

ஒரு ஊரில் ஒரு அம்மா இருந்தார்.

அவருக்கு ஒரு மகன்.

வயசான காலத்தில் அம்மாவை காப்பாற்ற வேண்டும் என்பதற்காக உழைப்பு தேடி பட்டணத்துக்கு வந்தான் அந்தப் பையன்.

அங்கே இங்கே தேடினான் வேலை கிடைக்கவில்லை.

கடைசியாக ஒரு ஆள் இந்த பையனை வேலைக்குச் சேர்த்துக் கொண்டார்.

முதலில் சிலநாள் எந்த வேலையும் கொடுக்கவில்லை.

பிறகு ஒரு நாள் அவனை கூட்டிக்கொண்டு ஒரு எருமை மாட்டுத் தோலை அவனிடம் கொடுத்தார்.

ஏன் எதற்கு என்று கேட்காமல் இவன் அதை வாங்கிக்கொண்டான்.

அப்புறம் அவர் ஒரு நான்கு கோணிப் பைகளை எடுத்துக் கொண்டார்.

ஒரு ஒட்டகத்தை ஏற்பாடு செய்தார்.

புறப்படு போகலாம் என்றார்.

இவன் ஏன் எதற்கு என்று கேட்கவில்லை.

முதலாளி கூப்பிடுகிறார் சரி என்று புறப்பட்டான்.

இரண்டு பேரும் சேர்ந்து அந்த ஒட்டகத்தில் ஏறிக் கொண்டார்கள். பயணம் ஆரம்பமாகியது. போய்க் கொண்டே இருந்தார்கள்.

ஒரு பெரிய செங்குத்தான மலை வந்தது. ஒட்டகத்தை நிறுத்தினார். பையன் இறங்கினான்.

அவர் சொன்னார் இதோ பாருப்பா இந்த மாட்டுத் தோலை விரித்து அதிலே படுத்துக் கொள் என்றார்.

அவனுக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை. இருந்தாலும் முதலாளி சொல்கிறார் என்று படுத்து கொண்டான்.

உடனே அவர் அந்த எருமை தோலை நான்கு பக்கமும் எடுத்து ஒன்றாக்கி ஒரு கயிற்றினாலே கட்டினார்.

உள்ளே அந்த பையன். இவர் அவனை அப்படியே கட்டிப் போட்டு விட்டு விலகி வந்த ஒரு மரத்துக்கு பின்னால் ஒளிந்து கொண்டார்.

அங்கே அவர் கட்டிப்போட்டது ஒரு எருமை மாடு மாதிரி தெரிந்தது.

கொஞ்ச நேரத்தில் இரண்டு பெரிய கழுகுகள் அங்கே பறந்து வந்தன.

அந்த எருமை தோல் மூட்டையை அப்படியே தூக்கி கொண்டு உயரப் பறந்து போய் அந்த செங்குத்தான மலை உச்சியில் போட்டன.

அலகால் கொத்தின.

உள்ளே இருந்து ஒரு பையன் வெளியே வருவதை பார்த்ததும் அந்த கழுகுகள் பயந்து ஓடிவிட்டன.

அந்த பையன் அங்கே பார்க்கிறான் அவன் காலடியில் ஏராளமான நவரத்தினங்கள் கொட்டிக் கிடந்தன.

கீழே நின்று கொண்டிருந்த முதலாளி ஏன் சும்மா நின்று கொண்டிருக்கிறாய்.

உன் காலடியில் கிடக்கிற கற்களைப் பொறுக்கி கீழே போடு என்றார்.

அவன் போட ஆரம்பித்தான்.

முதலாளி நான் எப்படி கீழே இறங்கி வருவது என்று கேட்டான்.

நீ முதலில் போடு அப்புறம் அதற்கு வழி சொல்கிறேன் என்றார்.

நான்கு சாக்கும் நிரம்பியது.

சேர்த்துக் கட்டி ஒட்டகத்தின் முதுகில் ஏற்றிக் கொண்டு புறப்பட்டார் முதலாளி.

முதலாளி என்று கத்தினான் அவன்.

முட்டாளே என் வேலையாட்களுக்கு எப்படி வேலை கொடுக்கிறேன் என்பது புரியவில்லையா? அந்த மலை உச்சியில் பின்னால் திரும்பிப் பார் எத்தனை பேர் இருக்கிறார்கள் என்பது புரியும் என்று சொல்லி விட்டு போய்விட்டார்.

பையன் திரும்பிப் பார்க்கிறான் அங்கு ஏராளமான எலும்புக்கூடுகள்.

ஆகா ஏமாந்து போய்விட்டோம் என்பதை புரிந்து கொண்டான்.

கொஞ்ச நேரத்தில் ஒரு கழுகு தலைக்கு மேலே பறந்து வந்தது. இவன் ரொம்ப சாமர்த்தியமாக ஒரே தாவலில் அதன் காலை பிடித்துக் கொண்டான்.

கழுகு பயந்துபோய் மேலே பறந்தது. கடைசியில் களைத்துப் போய் கீழே இறங்கத் தொடங்கிவிட்டது.

இவன் தரையில் குதித்து தப்பித்துக் கொண்டான். கொஞ்ச நாள் கழித்து மறுபடியும் பழைய முதலாளியிடம் போய் வேலை கேட்டான்.

அவருக்கு ஆச்சரியம் இவன் எப்படி தப்பித்தான் என்று இருந்தாலும் இவன் வேற யாரோ அவன் சாயலில் இருக்கிறான் என்று நினைத்து வேலையில் சேர்த்துக் கொண்டார்.

இரண்டு நாள் கழித்து வழக்கம் போல நாலு சாக்கு எடுத்துக் கொண்டு அவனையும் அழைத்துக்கொண்டு அந்த மலைப் பக்கம் போனார்.

எருமை தோலை தரையில் விரித்து படுக்க சொன்னார்.

உடனே இவன் புத்திசாலித்தனமாக முதலாளி எனக்கு எப்படி படுப்பது என்று தெரியவில்லை. நீங்கள் கொஞ்சம் படுத்துக் காட்டினால் நன்றாக இருக்கும்.

அவரும் எதார்த்தமாக இதுகூட தெரியவில்லையா? என்று சொல்லிக் கொண்டு அதில் படுத்தார்.

அவ்வளவுதான் உடனே அவன் திடீரென்று அப்படியே சுருட்டி கட்டிவிட்டான்.

கொஞ்ச நேரத்தில் வழக்கம் போல் இரண்டு கழுகுகள் வந்து தூக்கிக் கொண்டு போய் அந்த நவரத்தின மலை உச்சியில் போட்டன.

மூட்டையை பிரித்து முதலாளி வெளியே வந்தார்.

கீழே இருந்து பையன் கத்தினான். நேரத்தை வீணாக்காதீங்க.

ரத்தினக் கல்லை எல்லாம் பொறுக்கி கீழே போடுங்க என்றான்.

அவருக்கு புரிந்து போனது இவன் பழைய ஆள்தான்.

சரி சரி மலை உச்சியில் இருந்து எப்படி கீழே இறங்கி வந்தாய். அதைச் சொல் முதலில் என்றார்.

முதலில் ரத்தினக் கல்லை பொறுக்கி கீழே போடுங்கள் அப்புறம் சொல்கிறேன் என்றான்.

வேற வழியில்லை பொறுக்கிப் போட்டார் நான்கு சாக்குகளிலும் கட்டிக்கொண்டு ஒட்டகத்தில் ஏறி புறப்பட்டான். முதலாளி கத்தினார்.

தப்பித்தது எப்படி என்பதைச் சொல்லாமல் போகிறாயே என்றார்.

உங்களுக்குப் பின்னால் இருக்கிற எலும்புக்கூடுகளின் கேட்டு தெரிந்து கொள்ளுங்கள் என்று சொல்லிவிட்டு அவன் போய்விட்டான்.

இது ஒரு துர்க்மெனிய நாட்டு கதை.

அதாவது இந்தக்கதையில் வினை விதைத்தவன் வினை அறுப்பான் என்பதுடன் அதிகமாக ஆசைப்பட்டால் ஆபத்து வந்து சேரும் என்பதும் தெளிவாக புரிகிறது.

இதைத்தான் திருமூலர்

"ஆசை அறுமின்கள் ஆசை அறுமின்கள்

ஈசனோ டாயினும் ஆசை அறுமின்கள்

ஆசை படப்பட ஆய்வரும் துன்பங்கள்

ஆசை விடவிட ஆனந்தம் ஆமே " என்கின்றார்.

பண ஆசை எல்லைத் தீமைக்கும் வேராயிருக்கிறது.

நம்முடைய வாழ்க்கையில் எப்போது பேராசையை விடுத்து இறைவன் நமக்குக் கொடுத்ததை வைத்து சந்தோஷமாக வாழ்கிறோமோ அப்போதுதான் வாழ்க்கையும் சிறக்கிறது.