அன்னை ஊட்டிய
அமிர்தம் நீ
காலையில் வரும்
பௌர்ணமி நிலவு நீ!
வெண் பஞ்சு மேகம்
போல வந்த அமுதம் நீ!
தாய் பால் நின்ற பிறகு
தாயாய் நின்ற உணவு நீ
மனைவியின் கை பட்டதால்
மல்லிகை பூ நீ!
தேங்காய் சட்னி உடன்
வந்தால் தேவாமிர்தம் நீ!
தக்காளி சட்னி உடன்
வந்தால் தங்கம் நீ!
புதினா சட்னி உடன்
வந்தால் பசுமை பூ நீ!
சாம்பார் உடன்
சேர்ந்ததால் சாகாவரம் பெற்றாய் நீ!
யாருடன் கூட்டணி சேர்ந்தாலும்
வெற்றி பெறும் சிறந்த நட்பு நீ!
மருத்துவர் பரிந்துரைக்கும் மகத்தான மருந்து உணவு நீ!
எப்போதும் தென் இந்தியாவின் சூப்பர் ஸ்டார் நீ!
முடிவுரையாக.....
மந்தாரை இலையில் உன்னை மணக்கும் நல்லெண்ணையில்
குழைத்த மிளகாய்ப்பொடியாலே முழுவதும் போர்த்தி விட்டு
எட்டு மணிநேரம் உறங்கவைத்து எழுப்பினால்
ஓடும் ரயிலில் அனைவரின் கவனமும் உன்மேல் தான்.
இரண்டுநாள் பிரயாணம் என்றாலும்
நீதானே எங்கள் வ(யிற்க்கு)ழித்துணை 😀 !
சிரித்துக் கொண்டே
இருக்கிறேன் என்பதற்காக
நான்
அறிவுடன்
அவ்வாறு
உன்னை நான்
மதிக்கிறேன்
அதனால் நான்
பேசாமல்
இருக்கிறேன்
பெண் என்றால்
பெருமைக்குரியவளே!
நானும் பெருமையாக
பேசுவேன்
நீயும் யாரையும்
இகழ்ந்து பேசாதே!
உன்னிடம்
திறமையுண்டோ?
செய்து காட்டு
மற்றவர்களை
புகழ்ந்து காட்டு
புண்பட பேசாதே!
நீயும் ஒரு பெண்ணே!
பெண்ணின் பெருமை
தாய்மையே!
தாய்மையுனக்குமுண்டு
தப்பாய் பேசாதே!
தனித்திறமைகளை
வெளிக்கொண்டு வர
களம்பலவுண்டு
ஆடு,விளையாடு
உன்னைப்போற்ற
பலர் வருவார்
நீ பொறாமை
கொள்ளாதே பெண்ணே!
பொறாமையென்பது
வெற்றுத்தாள்
இதில் ஏதாவது
எழுது
பொறாமை நீங்க
நீயும் முயற்சி செய்
யாரையும் பிரிக்க
நினைப்பதும்
உன்னைப்பிரிவதும்
இதில் மகிழ்ச்சியும்
இகழ்ச்சியும்
உனக்கே சொந்தம்...
பத்தினியாள் செய்வினைக்கு
பழிவாங்க எண்ணாமல்
புத்தகம்தனை எழுதி
புத்திதனைப்புகட்டுகிறேன்
இப்படியும்
பெண்கள் இப்புவியில்
இருக்கிறார்கள்
தப்பிடுங்கோ காளையரே
தப்பிவிட்டோம்
நாமெல்லோ!
கருவறையினுள்ளே
மடக்கி நீ இருந்த போதும்
கை வைத்துப் பார்த்த வேளை
உன் அசைவு காணாத போது
துடித்து தான் போனாள்
தன் துடிப்பால்
உனக்கு உயிர் தந்து விட்டாள்.
மரணவலி சுமந்து
மழலை உன்னைப் பெற்ற பின்னர்
மயங்கி அவள் கிடந்த போதும்
மனம் துடிக்கும் பாரு
உன் குரல் கேட்க தானே.
வயிற்றை கிழித்த போது
வலி அவளை தாக்கும்
அவள் மடியும் உன்னை தாங்கும்
அவள் மார்பும் உணவை ஊட்டும் .
கத்தி கொண்ட காயங்களை உன்
பிஞ்சு கால்கள் உதையும் போது
பட்டு போன்ற பாதங்களுக்கு
முத்தமொன்று தந்து
சுகமென தாங்கிடுவாள் .
சிறுநீர் கழித்து விட்டால்
சிறிதும் நீ தூங்க மாட்டாய்
அர்த்த ராத்திரியில்
அழுது ஆர்ப்பரிப்பாய்
துடித்துப்போய் எழுந்திடுவாள்
துயரத்தை போக்கிடுவாள்.
வாய் திறந்து பேசாத
வயதினில்
உன் அசைவுகளை மொழி பெயர்த்து
வேண்டிய அனைத்தையும் செய்திடுவாள்.
மெதுவாக அடியெடுத்து
அசைந்து நீ சென்று
தடக்கி நீ விழ முன்னே
துடிப்புடன் ஓடி வந்து
பிடித்திடுவாள் உன் அன்னை.
மூன்று வயதினில்
முன்பள்ளி சென்று விட்டாய்
முந்நூறு தடவை உன்
முன்பள்ளி சுற்றி வருவாள்.
பாலர் வகுப்பைத் தொடர்ந்து
பள்ளி சென்று விட்டாய்
பருவ வயது வந்து
படிப்படியே வளர்ந்து விட்டாய்.
வயசுக்கு வந்து விட்டாய்
வாலிபனாய் ஆகிவிட்டாய்
கல்யாணம் பண்ணி விட்டு
கடமைக்காய் அன்னையைப் பார்த்து வந்தாய்
பின்னர்
காலம் தாமதிக்காது ஆச்சிரமத்திற்கு
அனுப்பி வைத்தாய்
அனுதினமும் வேண்டுகிறாள் அன்னை
ஆண்டவனே என் பிள்ளை
நலமாக இருக்க வேண்டுமென்ற துடிப்புடன் !
மெய் சொல்லும்
வாயில்
பொய் அடிக்கடி
வந்தால்,
வாய்மை
வெறுமையே!..
உழைப்போன்
உறங்கினால்
ஊர் கோவில்
உண்டியலும்
உண்டிடும்
வாயும் வயிறும்
வெறுமையே!..
பத்திரிகைத்தாளில்
செய்தியின்றி
தணிக்கை
செய்தால்
சுதந்திரமில்லா
வார்த்தைகளும்
எழுத்துக்களும்
வெறுமையே!...
வைக்கோல்
பட்டடைக்குள்
வைத்த
விதை நெல்லை
திருடன்
திருடினால்
வயல் வெளியும்
பசுமைகாணா
வெறுமையே!....
பந்திக்கு
முந்தாமல்
கடைசிவரை
இருந்துவிட்டால்
பானையில்
சோறில்லை..அங்கும்
வெறுமையே!...
மழைநீரை
குளம் கட்டி
சேமிக்காமல்
கைகட்டி நின்றால்
மாரிகாலத்தில்
கொட்டிய மழைநீரும்
காய்ந்து
வெறுமையே!....
பஞ்சணையில்
நெஞ்சணையின்றி
பத்தினிப்பெண்
படுத்துறங்கினால்
அவள்
உள்ளமும் உயிரும்
வெறுமையே!
கையேந்தி
பிச்சை
கேட்கும்
தாயில்லா
குழந்தைக்கு
தானம் தர்மம்
கொடுக்காவிட்டால்
அவர்கள்
வயிறும் வெறுமையே!
ஓடித்திரிந்த சீருடைக் காலம்.
பாடித்திருந்த பள்ளிக் கூடக் காலம்.
பருவம் கலைந்து உருவம் மாறிய காலம்.
சர்வத்தில் நிமிர்ந்திட கற்கை நெறிக் காலம்..
சுமைகள் அறியாத சுதந்திரக் காலம்.
சம தர்மம் நிலைத்த இனிமைக் காலங்கள்.
வித்தகராகிட புத்தகப் பைகள்
முதுகினில் சுமந்த சுகமான காலங்கள்..
நட்பின் பிடியில் சிரிச்ச காலம்
நீ, நான் எனும் பேதமை அறியாத காலம்..
எல்லாமே இன்று கனாக்காலம்...
காண்பவர் யாவர்க்கும் கஸ்ட காலங்களாம்..
கடந்த காலங்கள் திரும்பிடாக் காலங்கள்.
வரும் காலங்கள் ஏனோ விரும்பிடாக் காலமானது.
காட்டிக் கொள்ளாத பூட்டிய அன்பினை
ஈட்டிய வெற்றிகள் கண்டு புழுகாமல்
பூரிக்கும் பெரு மகன்..!
பழுதாகாமல் இருந்திட விழுதான உந்தனை
விரட்டி விரட்டி படி படி என தினம்
பாசப் பந்தாடியவன்.!
பார்வையும் உறுமலும் உன் பார்வைக்கு
விரும்பாத வில்லனாய்
வெறுமனே நடிப்பால்
புடம் போட்டவன்..
தடம் மாறிய வேளைகளில் வேதனையால்
நொந்தழுதவன்
தனக்கு எட்டாத தூரங்களை எட்ட வைத்து வளர்த்தவன்.!
உயர் நிலை தொட்டதும் ஓரமாய் ஒதுங்கி
ஈரமான வார்த்தைகளுக்கு
தவமிருப்பவன்.!
நேசி! பூசி! யோசி !
வாசி அவர் வாழ்க்கை உனக்கு
பெரும் பாடம்..!