Ads
Latest Poems
முப்பதுக்குமேல் முடி உதிர்கின்றது.நாற்பதில்பார்வை குறைகின்றது.ஐம்பதுக்குமேல் பற்கள் ஈடாடுது.அறுபதுக்குமேல் சொற்கள் வலுவிழக்கின்றது.இப்படியேஉடம்போடு வந்ததெல்லாம்சொல்லாமலேமாற்றம் காண்கையில்கூடிப் பிறந்ததுகளும்கூடப்பழகியவரும்வாழ்வோடுநிலைக்கவா போகின்றனர்..சூழ்நிலைஉடைந்த கண்ணாடி.ஒழுங்கான முகத்தையும்அவலட்சணமாக்கிபிரதிபலிக்கும்.குத்திக் காட்டும்மனிதனுக்கும்சுட்டிக் காட்டும்மனிதனுக்கும் நடுவில்நர்த்தனமாடாதுநாகரீக சிரிப்போடுநகரந்து விடு..சண்டைகள்போட்டு பேசாமல்இருந்தது அக்காலம்.சண்டைகள்வந்திடுமோ என பயந்துபேசாமல் இருப்பதுஇக்காலம்..வானிலையை விடவும்மனிதனின்மனநிலை அதிகம்மாறுது தற்காலம்..இன்னும்சொற்ப காலமேமனமே அமைதியைகாத்திடு..கூடிய மனக் குப்பைகளைகுளத்தடியைகண்டதும் மரத்தடியோரம்இறக்கிவிட்டேன்..ஈரமான இதயங்கள
கணவன் மறைந்து விட கண்ணீர் அவளை மணந்துக் கொண்டது எத்தனை துன்பங்கள் அவளுக்கு மாலையாய் விழுந்தது சமூகத்தின் புறக்கணிப்பு சத்தம் இல்லாமல் அவளது குறவளையை நசித்துக் கொண்டிருந்தது சோகங்கள் சொந்தமாய் உறவாடவறுமை கோரத் தாண்டவம் ஆடியது சகுனம் பார்ப்பவர்கள் மனதை காயப்படுத்திக் கொண்டே இருந்தார்கள் எத்தனை பழி சொற்கள் அவளுக்கு வலி கொடுக்கிறது அதை போக்க வழி கூட இல்லாமல் தவித்துக் கொண்டிருக்கிறாள் இந்த போராட்ட வாழ்க்கைபோதும் என்றாகி விட்டதுஉடைந்து விழுந்த ஒரு பூவைப் போல தினமும் நசுக்கப் பட்டு விழி ஓரமாய் கண்ணீர் கோடுகளுடன் கழிகிறது காலம்
நடந்து வந்தபாதைகளெல்லாம்முள் வேலிகளேநடந்து கொண்டிருக்கும்பாதைகளெங்கனும்பள்ளமும் திட்டியுமே.இனி நடக்கபோகும் பாதைகளும்துன்பமும் துயரமும்எதிர் கொள்ளும்என்பதில் ஏமாற்றமில்லை.இலக்கினைஎட்டும் தூரம் வரைநடக்க வேண்டியதும்உன் பாதங்களேநம்பிக்கை ஒன்று தான்உனக்கு பாதணிகள்.உணர்வுகளையும்உண்மைக் கலைகளையும்மதியாதவன் குடிலில்கோபுர நினைப்புவேண்டாம்.மதிப்பவன் மனையில்சருகாயிருந்தாலும்மெருகாவாய் வீணேஉருகாதே..அன்புக்குகாலம் நேரம் கிடையாது.அதற்குபிறப்பும் இறப்பும்உருவமும் இருக்காது.உணர்வு மாத்திரமேஅதுஉண்மை விழிகளுக்கேதோன்றும் வல்லமைகொண்டது. அன்பை நேசிஅகிலம் அணைத்துக் கொள்ளும்.
படிகள் உனக்கு படுக்கையறை நெடியை மறந்து நுளம்புடன் போரிட்டுசுகமாய்உறங்காமல் உறங்கும் தெரு குப்பையாய்இதயம் இத்துப்போன மனித குளத்தில் உதயம் ஒன்றை தேடி உறங்குகிறாயாவிடியும் முன்பே நீ விளிக்கும் முன்பேவிரட்டியடிக்கும் மிருக கூட்டங்களின் மந்தைகள் வாழுமிடமிதுகருணையை கத்தரித்து கொடிய தீ மூட்டி நொடி பொழுதில் நொண்டியடிக்க வைக்கும் ஈன சமூகம் இது
இதயக் குறிப்பில்இருக்கையில்நாட் குறிப்பில்நமக்கென்ன வேலைஅன்பாய் தந்தஅன்பளிப்பைஆயுள் வரைமறக்கவும் முடியாதுஇழக்கவும் இயலாதுநிஜமான அன்புக்குநிகரேதுமில்லைஇறக்கின்ற நிமிடம்வரை இழக்காத அன்பு வேண்டும்மருந்துக்குக் கூடமறக்காத மனம் போதும்நீத்தந்த பரிசுஎனக்கிங்கே பெரிசுஇதை என்றும்மறக்காது மனசு
வைரஸ்வருகைஎத்தனை மிகை..அரசியல்சதுரங்கத்தில்பகடைக் காய்களாய்.வருடம்ஒன்று கடந்துகண்டேன்..மீண்டும்ஆயுள் புதுப்பிக்கஉணர்ந்தேன்அந்தநான்கு மணி நேரவாய்ப்பே..உயிர்ப்பேஉண்மைக்குஇலக்கணமே.சுமைமறந்தேன்எனையும்மறந்தேன்..எடேய்மாறாமலேநாம் நாமாக,,,அறுபதைதாண்டியும்....நீளுதடா நீளுமடாஅறிந்தவர்போற்றுவர்.நன்றி நண்பா..
அப்பா மகள்உறவைப் பாடஅகராதியில்வார்த்தைகளில்லை.ஆசைப்பட்டுகேட்டதெல்லாம்அந்தக் கணமேஅடுக்கி வைப்பாரு.ஊரைசுற்றி காட்டிடவேஈருளியில்ஏத்தி செல்வாரு.கோவப்பட்டுபார்த்ததில்லைகோர முகம்அவருக்கில்லை.பார்கத் தான்நம்பியாருபாசத்திலேஎம்ஜியாரு..சொந்தக் காலில்நின்றிடவேதோட்டம் கொத்திவாழ்ந்தாரு.சத்தியத்தின்எல்லைக்குள்ளேசந்தோஷமாகவாழ வைச்சாரு.கை முழுக்ககாய்ச்சிருக்கும்காலில் பித்தவெடிப்பிருக்கும்.பள்ளிப் படிப்புமுடியும் வரைபகலிரவாகபாடுபட்டாரு.படுத்ததைநான் பார்த்ததில்லைமருந்து வாங்கிகுடிச்சதுமில்லை.மதுவுக்குஅவர் அடிமையில்லைசாது என்றால்மிகையுமில்லை.பந்தக்காலுபோடும் வரைபக்கமிருந்தேபாதுகாத்தாரு.கை பிடித்துநான் கால் மாறகட்டிப் பிடித்துகதறினாரு.சாமியைநான் பார்த்ததில்லை.என் குல சாமிஅப்பாவோடேவாழ்ந்துமுள்ளேன்.இருக்கும்வரை ப
மரத்துக்கும்மனசுண்டுபகுத்து அறியும்பண்புண்டு...முறிந்ததுகிளை எனினும்ஒட்டு விலகாதஉணர்வுண்டு..துஸ்டர்கள்துண்டாடினாலும்திண்டாடாதமனமுண்டு..பண்பாட்டைமரங்களிடம்கற்போர் வாழ்வைவென்றவராவார்.தமக்காகவாழும் செயல்படும்உயிரிழந்தால்மண்ணுக்கு உரமாகும்.,உயர் செயலும்..நாமோஇதயம் பற்றிகவி படைப்போம்இரக்கம் பற்றி..?கதையளப்போம்.மனிதன் மூச்சுபோனால்பேச்சில் சவம் என்போம்.மரமோ என்றும்மரம் தான்.மாற வேண்டியதுஎங்கள் மனமேமனிதனைமரமென்றுவையாதீர்வையத்தில்ஜயம் வேண்டாம்மரமே எமக்குஅபயம்...,!
நீ பிறந்தமண்ணில்நானும்பிறந்தேன்ஒன்றாகபடித்தேன்என்னையும்..என்தமிழையும்நீ ஏன்வெறுக்கிறாய்?புறக்கணிக்கிறாய்?உன் மொழியை..நான்மதிக்கிறேன்பேசுகிறேன்நீ ஏன்பேசவும்மதிக்கவும்முடியாமல்வெறுக்கிறாய்?ஆன்மீகம்சொல்லித்தந்தஅன்பு,கருணை,இரக்கம்உனக்கில்லையா?எனக்குண்டே!பெரும்பான்மைஇனத்துக்குபெருந்தன்மைவேண்டும்உன் கரங்கள்என்னைத்தொடவேண்டும்நீயும் நானும்சகோதரரேசமத்துவம்வேண்டுமே!பலத்தோடுஇருக்கிறாய்புதைத்தபிணத்தைபுரட்டிப்பார்க்கிறாய்மூடிய கல்லறையைஇடித்து தகர்க்கிறாய்இத்தனை பீதியா?உனக்குபயப்படாதே..வாகைகோர்ப்போம்சமாதானம்செய்வோம்...இறந்தோரைகல்லறையில்தூங்கவிடுஇறந்தோர்தூபிகளைவணங்கவிடுஇத்தனைவர்மமாஉனக்குதர்மமேபோதித்தபுத்தரும்நானும்கண்ணீர்வடிக்கிறோம்நீயும் நானும்இறப்பது நியதிஇதைவிடஏதுமுண்டோஉண்மையானசெய்தி....
கருவில் சுமந்தாள் அன்னைகருவிழியில் சுமக்கிறாய் நீயடி என் உணர்வுகளுக்கு உருவம் கொடுப்பவள் நீயடி அன்பு ஊற்றெடுக்கும்அருவி நீயடிஅதில் விழுந்து நீச்சலடிக்கும் ஆசை தங்கை நானடி.என் கனவுகளைகவலைகளை மொழிபெயர்ப்பவளேதொப்புள்க்கொடி தோழியடி நீதுயரத்திலும்தோள் கொடுப்பவள் நீயடி .அணைக்க கைகள் இருந்தால் அழுவதில் கூட சுகம் தான் ஆத்மார்த்த அன்பு உனதடி அதை உணர்கிறேன் தினமும் நானடி.அன்றாடம் என் அனுபவ பரிமாற்றம் உன்னோடு தானடி அதனால் அழுக்குகள் இல்லைஎன் மனதில் என்றால் உண்மை தானடி.அத்திபூத்தாற் போல் சில கோபங்களும் உண்டாகும் தருணங்களிலேயே மண்ணாக்கி விடுவாயடி மனம் நொந்து மன்னிப்பும் கேட்பாயடி .புரிந்துணர்வின் பொக்கிஷம் நீயடி புன்னகைக்க கற்றுக் கொண்டேன் உன்னால் நானடி .எனக்காய் துடிக்கும் இதயம் உனதடி இன்னொரு தாய் தான்ந
உண்மையாய் நேசித்த உறவுகள்தான் முதலில் உதைத்து காயப்படுத்துகிறார்கள் வலிகளின் இறக்கைகள் பூட்டி வேதனை வானத்தில் அலைய விடுகிறார்கள் மண்ணை துளைத்க்கும் மழை துளியாய் மனதை துளைத்து புண்ணாக்கி விடுகிறார்கள் அவர்களால் எப்படி முடிகிறது கடுகளவும் கருணையில்லாமல் கழுத்தருக்காமலே கொலை செய்வதற்கு உரிமை என்று பேசியவர்கள்எல்லாம் சரியாகி விட்டதும் எல்லை கோடுகள் போட்டு நம்மை தூரமாய் தூக்கி வீசி விடுகிறார்கள் தூசி படிந்த அவர்கள் இதயத்தில் பாசி படிந்து கிடைக்கும் நம் நினைவுகள் சில வசதிகளுக்காக சிதைக்கப்பட்டு சவக்குழிக்குள் சங்கமித்து விடுகிறது ஆனாலும் நம் மீது குற்றம் சொல்வதற்காக போலியான ஆதாரங்களை தேடிக் கொண்டிருக்கிறார்கள்
Ads
