பிச்சை ஓடு (குட்டிக்கதை)

ஒரு பிச்சைக்காரனுக்கு சொத்து என்று பார்த்தால் அழுக்கு பிடித்த உடையும் கரி பிடித்த ஒரு பிச்சை ஓடும் தான்

இந்த சூழ்நிலையில் தினமும் எல்லா இடத்திலும் அவன் அந்த பிச்சை ஓட்டை நீட்டி எல்லோரிடமும் பிச்சை கேட்பது அவன் வழக்கம்..

ஒருநாள் ஒரு கடைக்காரரிடம் இப்படி தன் பிச்சை ஓட்டைஅவருக்கருகில் நீட்டி பிச்சைக் கேட்டுக் கொண்டிருந்தான்

முதலில் முகம் சுழித்த அவர், சற்று நிதானத்துக்கு வந்து அவனையும், அந்த ஓட்டையும் மாறிமாறி பார்க்க தொடங்கிசட்டென்று அவனிடமிருந்த அந்த பிச்சை ஓட்டை பிடுங்கி ஆராய்ந்தார்..

'நீ எவ்வளவு காலமா பிச்சை எடுக்கற?" எனக்கேட்க,

'எனக்கு நெனவு தெரிஞ்ச காலத்துல இருந்தே இதாங்க சாமி'என்றான் பிச்சைக்காரன்

'சரி நீ இந்தப் பிச்சை ஓட்டை எவ்வளவு காலமா வச்சிருக்க?' எனக்கேட்க..

'எங்க அப்பா,தாத்தா, தாத்தாவுக்குத் தாத்தா, தாத்தான்னு பலதலைமுறைக்கு முன்னாடில இருந்தே............

ஒரு மகான்கிட்ட பிச்சை கேட்டப்போ அவர் இந்த ஓட்டைக் கொடுத்து இதை வச்சுப் பொழைச்சிக்கன்னு குடுத்தாராம்' என்று சொல்ல

உடனே அந்த கடைக்கார்

"அடப்பாவி! பரம்பரை பரம்பரையாய் இந்த ஓட்டை வச்சுப் பிச்சைதான் எடுக்கறீங்களா?" எனக்கடைக்காரர் ஆச்சர்யத்தோடு கேட்க,..

அந்த பிச்சைக்காரனுக்குப் புரியவில்லை

கடைக்காரர் அமைதியாக தான் வைத்திருந்த சிறுகத்தியால் அந்தப் பிச்சை ஓட்டைச் சுரண்டத் தொடங்கினார்

பிச்சைக்காரன் துடிதுடித்து "சாமி எங்கிட்ட இருக்கற ஒரே சொத்து அந்த ஓடுதான் பிச்சை போடாட்டியும் பரவால்ல அந்த ஓட்ட குடுத்துடுங்க" என பரிதாபமாக கேட்க

கடைக்காரர் நிறுத்தவே இல்லை ஓட்டைச் சுரண்டிக்கொண்டே இருந்தார்

அந்த ஓட்டின் மீதிருந்த கரியெல்லம் உதிர்ந்து

மெள்ள மஞ்சள் நிறத்தில் பளீரிட்டுப் பிரகாசிக்க துவங்கியது தங்கம்.

பிச்சைக்காரன் கையில் தங்க ஓட்டைக் கொடுத்த கடைக்காரர் வேதனையுடன்

"மகான் கொடுத்த தங்க ஓட்டை வச்சுக்கிட்டு,

சிறப்பாக வாழ்ந்து பலரையும் வாழ வைக்க வேண்டிய நீங்க கடைசியில, அதை பிச்சை எடுக்க உபயோகப் படுத்திட்டீங்களே.?" என சொன்னார்..