பக்தனுக்காக மாறிய கடவுள்....

பூசாரி கோயிலின் கதவுகளைத் திறந்து உள்ளே சென்றார். 

மிகவும் மனச்சோர்வு அடைந்தார். 

இயற்கையும் அதற்கான காரணத்தை அறிந்ததாகத் தெரிகிறது. 

அமைதியாக இருக்கிறது.

இன்று சுவாமிக்கு செய்யும் சேவையின் கடைசி நாள் என்ற எண்ணம் அவருக்குத் தாங்கமுடியவில்லை. 

மனைவிக்கும், குழந்தைகளுக்கும் அவரது துன்பத்தை எப்படிச் சொல்வது என்று தெரியவில்லை. 

உண்மையில், யாரும் குறை சொல்ல வேண்டியதில்லை. 

அவரைப் போன்ற எவரையும் யாரும் எதிர்க்கவில்லை. 

காலப்போக்கில் வயதானது அவரதுபால் சாபமாக மாறியது.

மெதுவாக பூக்களை கிருஷ்ணரின் காலடியில் வைத்து கண்ணீருடன் தலையை காலில் வைத்தார். 

அவர் தன்னைக் கட்டுப்படுத்திக் கொண்டு வணங்கினார். 

பூஜை கடமைகள் அனைத்தும் முடிந்து விட்டன. 

கோயில் பூட்டப்பட வேண்டும். 

அவர் நாளை முதல் வரமாட்டார் என்பதை நினைவில் கொண்டு அழுதார்.

அந்த வயதான பூசாரி மனச்சோர்வுக்கு காரணம் என்ன? 

ஏறக்குறைய முப்பது ஆண்டுகளாக அவர் ஸ்ரீ கிருஷ்ணருக்கு மிகுந்த பக்தியுடனும், நேர்மையுடனும் சேவை செய்தார். 

பூசாரிக்கு முதுமை காரணமாக முதுகு கூன் ஏற்பட்டது 

அதனால், சுவாமியின் கழுத்தில் பூக்களை வைக்கவோ, முகத்தில் திலகம் பூசவோ முடியவில்லை. 

அதனால்தான் கோயில் கமிட்டி அவரது மகனிடம் பொறுப்புகளை ஒப்படைத்து வருகிறது. 

அவரது சேவைகளுக்கு அந்த நாள் கடைசி நாள்!. 

அதுவே அவரது வலிக்குக் காரணம் !!.

ஓ கிருஷ்ணா! 

இது எனது கடைசி பூஜை. 

இத்தனை ஆண்டுகளில் நான் தெரிந்தோ, தெரியாமலோ ஒரு குற்றம் செய்திருந்தால் என்னை மன்னியுங்கள். 

உங்களுக்காக என்னால் பூஜிக்க முடியவில்லை, 

என்னால் திலகம் சரி செய்ய முடியவில்லை. 

நீங்களே சரி செய்தீர்கள். 

முதுமை காரணமாக உங்கள் சேவையிலிருந்து உங்களை விலக்கிக் கொண்டிருக்கிறீர்களா. 

நான் உதவியற்றவன் !! 

என்னை மன்னியுங்கள் கிருஷ்ணா! 

அவர் கண்ணீருடன் விடைபெற்று, கோயிலைப் பூட்டி, கனமான இதயத்துடன் வீட்டிற்குச் சென்றார். 

அவரால் தூங்க முடியவில்லை. 

சொல்ல முடியாத வலி 

அவரை இன்னும் நிலைநிறுத்த முடியவில்லை.

காலை நேரம் மகன் கோவிலுக்குச் சென்றான். 

பின்னர் அந்த அதிசயம் நடந்தது! 

என்ன ஒரு அற்புதமான விஷயம் நடந்தது !!!.

மகன், "அப்பா! ஒரு அதிசயம் நடந்தது. ஒரு அதிசயம் நடந்தது!" என்று அவன் ஓடிவந்தான்.  

அந்த வயதான பூசாரி ஆச்சரியப்பட்டு கோவிலுக்கு வந்து பார்த்தால் 

கிருஷ்ணரின் சிலை நிற்கும் நிலையில் இருந்து அமர்ந்தபடி இருக்கக் கண்டார்.  

மாதவன் ஒரு புன்னகையுடன் அமர்ந்து அவரது சேவையை 

ஏற்றுக்கொள்ளத் தயாராக இருந்தார், 

தனக்காக பணியாற்றுவதற்காக சுவாமி தனது தோரணையை மாற்றிக் கொண்டிருப்பதை அறிந்து விக்கிரகத்தை கண்ணீருடன் கட்டிப் பிடித்தார், 

தனது பிறப்பு பயனுள்ளது என்று அவர் கண்ணீர் சிந்தினார்.

அத்தகையவர்களுக்கு மாதவன் கருணை காட்டியதில் என்ன ஆச்சரியம்!.

பூரியில் ஜகந்நாத் க்ஷேத்ரா அருகே உள்ள சாட்சி கோபால்  மந்திரில் நடந்த உண்மையான சம்பவமாம்