உண்மையான அறிவு

விஜயநகர அரசரான கிருஷ்ணதேவராயர் மிகவும் நீதி விரும்பிய அரசன். ஆனா சில சமயம் அவருடைய மந்திரிகள், அறிஞர்கள் எல்லாம் தங்கள் அறிவை வெளிப்படுத்திக்கணும் என்று போட்டிபோட்டு பேசுவார்கள். அப்படி பேசும் போது ராஜாவுக்கும் சில சமயம் யார் உண்மையா பெரியவர் என்று புரியாமல் குழப்பம் வந்துவிடும்.

ஒருநாள், அரண்மனையில் ஒரு பண்டிதர் வந்தார். அவர் தன்னை “உலகில் யாருக்கும் தெரியாத ரகசியம் எனக்கு தெரியும்” என்று பெருமைபேசினார்.

அவர் கையில் ஒரு பொன் ஓலைச்சுவடி இருந்தது.

“இந்த ஓலைச்சுவடியில் எழுதியிருப்பது உலகத்துக்கு மறைந்த பெரிய உண்மை. இதைப் படிக்கத் தெரிந்தவன்தான் உண்மையான அறிவாளி” என்று அவர் சொன்னார்.

அரண்மனையில் இருந்த எல்லா மந்திரிகளும் அந்த ஓலைச்சுவடியைப் பார்த்தார்கள். ஆனா அதில் என்ன எழுதப்பட்டிருக்கு என்று யாருக்கும் புரியவில்லை.

அப்போ கிருஷ்ணதேவராயர், “இதற்கு தீர்வு சொல்ல முடிவது தெனாலிராமன் மாதிரி புத்திசாலிக்கு மட்டுமே முடியும்” என்று நினைத்து அவரை அழைத்தார்.

ராமன் அந்த ஓலைச்சுவடியைப் பார்த்தார். அது எல்லாம் வித்தியாசமான குறியீடுகள் மாதிரி இருந்தது.

சிறிது நேரம் சிந்தித்தார். பிறகு சிரித்துக்கொண்டு சொன்னார்:

“அரசே, இந்த ஓலைச்சுவடியின் ரகசியம் நான் சொல்லுகிறேன். ஆனால் அதற்கு முன்னால் இந்த பண்டிதரை சற்று சோதிக்கணும். அவர் உண்மையான அறிவாளியா, இல்லையா என்பதை பார்க்கலாம்.”

ராஜா சம்மதித்தார்.

ராமன் அந்த பண்டிதரை நோக்கி:

“சரி, நீங்க சொல்வது உண்மைனா இந்த ஓலைச்சுவடியின் பொருளை யாருக்கும் சொல்லக் கூடாது. ஆனா அதில் என்ன இருக்கிறது என்பதை உங்களுக்கே தெரிஞ்சு இருக்கும். அப்படியானால் நாங்கள் உங்களுக்கு மூன்று கேள்விகள் கேட்போம். அதற்கு சரியா பதில் சொல்லினா, நீங்க உண்மையான அறிவாளி.”

பண்டிதர் அகந்தையுடன்: “சரி கேளுங்கள்” என்றார்.

முதல் கேள்வி:

“இந்த உலகத்தில் எது எப்போதும் வளர்ந்து கொண்டே இருக்கும்?”

பண்டிதர் யோசிக்க யோசித்து சொன்னார்: “பணம்!”

ராமன் சிரித்தார்: “இல்லை. அது வயது. எல்லோரும் எவ்வளவு மறைக்க முயன்றாலும், வயது எப்போதும் வளர்ந்துகொண்டே இருக்கும்.”

இரண்டாம் கேள்வி:

“இந்த உலகத்தில் எது யாருக்கும் எப்போதும் போதாது?”

பண்டிதர் சொன்னார்: “அதுதான் அறிவு.”

ராமன்: “இல்லை. அது ஆசை. எவ்வளவு இருந்தாலும், அது ஒருபோதும் போதாது.”

மூன்றாம் கேள்வி:

“இந்த உலகத்தில் எதை யாரும் மறைக்க முடியாது?”

பண்டிதர் யோசித்தார், பிறகு சொன்னார்: “கோபம்.”

ராமன் சிரித்தார்: “இல்லை. அது உண்மை. உண்மை எவ்வளவு மறைத்தாலும் ஒருநாள் வெளிவரும்.”

பண்டிதர் மூன்றுக்கும் சரியான பதில் சொல்லவில்லை. அப்போ ராமன் ராஜாவை நோக்கி:

“அரசே, இந்த ஓலைச்சுவடியில் எதுவுமே எழுதல. வெறும் குறியீடுகள் மாதிரி வரைஞ்சுருக்கிறார். இது அவருடைய அறிவை காட்டும் தந்திரம். உண்மையான அறிவு என்றால் சிக்கலான குறியீடுகள்லயும், ரகசிய ஓலைச்சுவடிகள்லயும் இல்லை. சாதாரண வாழ்க்கையிலேயே இருக்கிறது.

வயது, ஆசை, உண்மை — இவை மூன்றையும் புரிந்துகொள்பவன் தான் உண்மையான அறிவாளி.”

கிருஷ்ணதேவராயர் அதை கேட்டு மகிழ்ந்தார். பண்டிதரை தண்டித்தார்.

தெனாலிராமனின் புத்திசாலித்தனத்துக்கு பெரிய பரிசும் கொடுத்தார்.

அறிவு என்பதெல்லாம் வித்தியாசமான ரகசியங்களிலும், வெளிப்படையாக பெருமை பேசுவதிலும் இல்லை. எளிமையான வாழ்க்கைப் பாடங்களைப் புரிந்துகொள்வதே உண்மையான அறிவு.