பரிசு

ஜோ ஒரு தச்சர். அவர் மலைப்பகுதிகளில் வீடுகளைக் கட்டினார். ஜோவின் மனைவி ஸ்டெல்லா நேர்த்தியான ஆடைகளைத் தைக்க ஊசி மற்றும் நூலைப் பயன்படுத்தினார். துணிகளைத் தைக்க அழகான துணியை மட்டுமே பயன்படுத்தினார்.

அவர்களிடம் அதிக பணம் இல்லாததால், அவர்கள் ஒரு பழைய கொட்டகையில் வசித்து வந்தனர். மழை பெய்யும்போது தண்ணீர் சொட்ட

சில நேரங்களில் மாலையில், அவர்கள் நகர மையத்தில் நடந்து செல்வார்கள். கடை ஜன்னல்களைப் பார்த்து கனவு காண்பார்கள். ஸ்டெல்லாவுக்கு தந்த கைப்பிடி கொண்ட ஒரு ஹேர் பிரஷ் வேண்டும் என்று ஆசை. அழகாக மாற்றுவதற்கு பிரஷ் இல்லாததால், அவள் தினமும் தன் தலைமுடியை மேலே இழுத்தாள். ஜோ தனது தாத்தாவின் கடிகாரத்தை சரிசெய்ய விரும்பினான்.

அவர்களின் திருமண ஆண்டு விழாவிற்கு, ஸ்டெல்லா ஜோவுக்கு என்ன வேண்டுமோ அதை வாங்கித் தர விரும்பினாள். ஆனால் பின்னர் அவள் கணக்குப் போட்டாள். போதுமான பணத்தை சேமிக்க குறைந்தது ஆறு மாதங்கள் ஆகும். பின்னர் அவளுக்கு ஒரு யோசனை தோன்றியது. அவள் தன் முடியை எல்லாம் வெட்டி விற்றுவிட்டாள்.

இதற்கிடையில், ஜோ தனது கடிகாரத்தை ஒருபோதும் சரிசெய்ய முடியாது என்பதை அறிந்திருந்தான். அதனால் அவன் அதை பாலிஷ் செய்து விற்றான். ஹேர் பிரஷ் வாங்கும் அளவுக்கு அவன் சம்பாதித்தான்.

அவர்களின் திருமண ஆண்டு விழாவில், கதவு திடீரெனத் திறந்தது. ஸ்டெல்லாவுக்கு தனது பரிசை வழங்க ஜோ உற்சாகமாக இருந்தார். ஆனால் முதலில், ஸ்டெல்லா கடிகாரத்தை சரிசெய்ய பணத்தை அவருக்குக் கொடுத்தார். அவரது மனைவி முடி இல்லாமல் இருப்பதைக் கண்டதும், அவர் சிரித்தார். "உனக்கு ஹேர் பிரஷ் வாங்குவதற்காக நான் என் கடிகாரத்தை விற்றேன்," என்று ஜோ கூறினார். அவர் அவளுக்கு ஹேர் பிரஷ்ஷை கொடுத்தார், அவள் சிரித்தாள்.

ஒருவருக்கொருவர் மகிழ்ச்சியடைய மிகவும் சிறப்பு வாய்ந்த ஒன்றை விட்டுக்கொடுக்க அவர்கள் இருவரும் தயாராக இருந்தனர்.